پایگاه خبری مردمی ها

گزارش دقیقی از هزینه سفرهای استانی تیم رئیسی در دسترس نیست، اما هزینه هر سفر هرچقدر که باشد با ضرب در مجموع کل سفرها چیزی نزدیک به ۲۰۰ برابر بار مالی اضافی به کشور تحمیل می‌کند. ایران دارای ۳۱ استان است که اگر از روستاها و بخش‌های این استان‌ها چشم‌پوشی کنیم و با فرض اینکه فقط سفر هیات دولت به خود استان‌ها انجام شود، در یک سال دولت می‌تواند از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب کشور را بیش از یک‌بار سفر کند. این یعنی سهم هر استان در پایان دولت به بیش از شش بار خواهد رسید. واضح است این تعداد سفر به استان‌های مختلف کشور نه لازم و نه ضروری است؛ آن‌هم در شرایطی که در همین ۱۰۰ روزی که از آغاز دولت سیزدهم گذشته، دلار به‌طور میانگین روزی ۴۶ تومان گران‌تر شده است. دلاری که روزگاری وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی دولت سیزدهم در پاسخ به افزایش قیمتش گفته بود: «دولت با ارزپاشی به میزان ۳۰۰ میلیون دلار می‌تواند قیمت دلار را به کمتر از ۱۵ هزار تومان برساند و دو ماه در همان سطح نگه دارد. این مبلغ برای بانک مرکزی از آب خوردن آسان‌تر است»؛ اما حالا بیش از سه ماه از روی کار آمدن این دولت گذشته، انفجار تازه‌ای از قیمت‌ها در این بازار شکل‌گرفته و برخی به دلیل به نتیجه نرسیدن مذاکرات برجام، از احتمال دلار بالای ۴۰ هزارتومانی خبر می‌دهند. هر چند حالا که موضع ایران و کشورهای طرفین برجام چندان مشخص نیست و به دلیل ابهامات در وضعیت تقاضای نفت در پی شیوع مجدد سویه جدید کرونا، امید چندانی به افزایش درآمدهای ارزی حاصل از فروش نفت نیست.
هر چه هست به نظر می‌رسد در روزهایی که بیش از ۹۰ درصد از مشکلات مردم، معیشتی و اقتصادی است، انجام سفرهای استانی که فعلاً نتیجه‌ای دربر نداشته، ضرورتی ندارد. رفتن به سفرهای استانی با هزینه میلیاردی در دوران محمود احمدی‌نژاد به‌اندازه کافی تکرار شد. بسیاری از ما شاهد بودیم که در روزهای آخر فعالیت دولت دهم، تعداد افرادی که برای دیدار رئیس‌جمهور وقت حاضر می‌شدند در مقایسه با روزهای اول کاهش محسوسی داشت، چراکه در عمل وضع معیشتی بسیاری بدتر هم شده بود.